środa, 6 września 2017

Zamiana kary o charakterze wolnościowym na zastępczą karę pozbawienia wolności

Zamiana kary o charakterze wolnościowym na zastępczą karę pozbawienia wolności


W pewnych przypadkach Sąd karny prowadzący postępowanie wykonawcze może zamienić dotychczas orzeczoną karę grzywny lub ograniczenia wolności i to nawet na znacznie cięższą w skutkach karę pozbawienia wolności.


Jednym z takich przypadków jest sytuacja kiedy jako osoba skazana prawomocnym wyrokiem sądu karnego nie spłacamy prawomocnie orzeczonej wobec nas grzywny. Precyzyjnie mówiąc dotyczy to sytuacji kiedy egzekucja kary grzywny okazała się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że egzekucja ta byłaby bezskuteczna, np. kiedy Sądowi znana jest nasza trudna sytuacja materialna.

Zanim to jednak nastąpi to w pierwszej kolejności Sąd winien rozważyć skorzystanie z możliwości jaką przewiduje art. 45 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz.U.2017.665 t.j. z dnia 2017.03.29 z późn. zm.) [dalej kkw] i może zamienić grzywnę na pracę społecznie użyteczną. W taki wypadku przyjmuje się, że dziesięć stawek dziennych grzywny jest równoważnych miesiącowi pracy.

Jeżeli jednak skazany oświadczy, że nie wyraża zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej albo uchyla się od jej wykonania Sąd dokona już niestety zamiany na karę pozbawienia wolności. To samo dotyczy przypadku kiedy zamiana grzywny na pracę w ocenie Sądu jest niemożliwa lub niecelowa, np. stan zdrowia skazanego nie pozwala na odbycie pracy. Zarządzając wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, przyjmuje się, że dwie stawki dzienne grzywny są równoważne jednemu dniu pozbawienia wolności.

Kara zastępcza nie może przekroczyć 12 miesięcy pozbawienia wolności, jak również górnej granicy kary pozbawienia wolności za dane przestępstwo. Jeżeli Kodeks Karny w ogóle nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności może wynieść maksymalnie 6 miesięcy.

Oczywiście jeżeli grzywna została częściowo uiszczona lub ściągnięta w drodze egzekucji albo tylko w części została wykonana w formie pracy, Sąd, zarządzając wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności odpowiednio odliczy nam ten okres.

W posiedzeniu sądowym mają prawo wziąć udział nie tylko skazany i jego adwokat – obrońca, ale również prokurator, a gdy skazany pozostaje pod dozorem - również sądowy kurator zawodowy.

Co ważne, jeżeli jako skazany oświadczymy na piśmie, że podejmiemy jednak pracę społecznie użyteczną, a następnie poddamy się jej rygorom Sąd może wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności do czasu wykonania pracy lub złożenia kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem grzywny. Trzeba jednak mieć na uwadze że jeżeli wbrew pisemnemu oświadczeniu nadal uchylamy się od naszych obowiązków Sąd zarządzi wykonanie kary pozbawienia wolności. W takim wypadku niedopuszczalnym będzie ponowne wstrzymanie wykonania tej samej zastępczej kary pozbawienia wolności w oparciu o kolejne pisemne oświadczenie. Z takiego dobrodziejstwa można skorzystać jednokrotnie.

Na postanowienia zarówno w przedmiocie zamiany kary grzywny, zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności, jej wstrzymania oraz określenia wymiaru pozostałej do wykonania pracy społecznie użytecznej lub zastępczej kary pozbawienia wolności również przysługuje nam zażalenia.

Wreszcie, pamiętajmy, że od zastępczej kary pozbawienia wolności lub wykonywania zastępczej pracy skazany może się w każdym czasie zwolnić przez zapłatę kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem grzywny. W ten sposób najłatwiej można uniknąć osadzenia w Zakładzie Karnym pod warunkiem jednak, że dysponujemy odpowiednimi środkami pieniężnymi.

Drugim przypadkiem zamiany kary o charakterze wolnościowym jest zarządzenie kary pozbawienia wolności w przypadku uchylania się przez skazanego od odbycia kary ograniczenia wolności. W takim przypadku przyjmuje się że dwa dni kary ograniczenia wolności równoważne są jednemu dniu kary pozbawienia wolności. Oczywiście jeżeli skazany częściowo odbył karę ograniczenia wolności okres ten zalicza się na zastępczą karę. Górna granica zastępczej kary nie może przekroczyć 6 miesięcy. Co do tego przypadku regulacje prawne są analogiczne jak powyżej, tak więc również można ubiegać się o wstrzymanie zastępczej kary po złożeniu pisemnego oświadczenia oraz wnosić środki zaskarżenia na postanowienia Sądu. 


Adwokat Szymon Dubel.
kom. 795 11 75 74

Kancelaria Adwokacka w Katowicach 
ul. Wojewódzka 15/3
40-026 Katowice

Kancelaria Adwokacka w Jastrzębiu-Zdroju
ul. Karola Miarki 17
44-330 Jastrzębie-Zdrój

Kancelaria Adwokacka w Olkuszu 
Plac Konstytucji 3 Maja 3/10
32-300 Olkusz


wtorek, 5 września 2017

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa: koniec z pieniactwem?





Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa:
koniec z pieniactwem?

          Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Zauważyłem jednak, że często instytucja zawiadomienia o przestępstwie bywa nadużywana przez obywateli dla osiągnięcia własnych celów. W jaki sposób, jako osoby pomówione, możemy bronić się przed takim bezprawnym zachowaniem?


            Zgodnie z art. 304 Kodeksu postępowania karnego, Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Obowiązek ten w stosunku do instytucji państwowych i samorządowych jest rozszerzony o konieczność przedsięwzięcia niezbędnych czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

            Powyższe uregulowanie ma na celu zapewnienie sprawnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości już od najwcześniejszego stadium procesu karnego. Organy ścigania poprzez tzw. obowiązek denuncjacji, uzyskują informację o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i mogą podjąć dalsze czynności celem wykrycia i pociągnięcia do odpowiedzialności karnej sprawcy. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie organ powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego obowiązany jest wydać postanowienie o wszczęciu bądź o odmowie wszczęcia postępowania w formie dochodzenia albo śledztwa w zależności od charakteru czynu.

            Co więcej, w stosunku do niektórych przestępstw, obywatele mają obowiązek zawiadomienia organów ścigania i to pod rygorem odpowiedzialności karnej nawet do 3 lat pozbawienia wolności. Obowiązek ten dotyczy oczywiście najpoważniejszych przestępstw takich jak np. zabójstwo, bezprawne pozbawienie człowieka wolności czy przestępstw o charakterze terrorystycznym.

            Z drugiej jednak strony, instytucja zawiadomienia o przestępstwie często bywa nadużywana przez obywateli do osiągnięcia własnych celów, np. postraszenia nielubianego sąsiada, wywarcia presji na innej osobie celem zmuszenia jej do określonego zachowania, czy też ukazania innej osoby w złym świetle.

Należy jednak liczyć się z konsekwencjami takiego lekkomyślnego zachowania. Zgodnie bowiem z art. 238 Kodeksu karnego, kto zawiadamia o przestępstwie lub o przestępstwie skarbowym organ powołany do ścigania wiedząc, że przestępstwa nie popełniono, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

To nie jedyne konsekwencje. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 18 maja 2016 r., sygn. akt I ACa 54/16, wprost wskazał, że wniesienie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa może okazać się nie tylko działaniem bezprawnym, ale także mającym charakter czynu niedozwolonego w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. Sąd owszem potwierdził, że złożenie do organów ścigania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa jest działaniem w ramach obowiązującego porządku prawnego ale nie zmienia to faktu, że nawet wówczas takie działanie powinno być rzeczowe, obiektywne, podjęte z należytą ostrożnością i przez osobę uprawnioną, a w przypadku wyrażania ocen i realizacji prawa do krytyki nie powinno wykraczać poza niezbędną w tym zakresie potrzebę, wynikającą z realizowanych i podlegających ochronie prawnej celów. W przeciwnym bowiem wypadku, dochodzi do wyraźnego wyjścia poza cel i niezbędność postępowania, a tym samym nie jest wykluczone uznanie bezprawności takiego działania.

Powyższe prowadzi wprost do wniosku, że w takiej sytuacji osoba pomówiona może domagać się ochrony o której mowa w art. 24 § 1 Kodeksu Cywilnego, a to zaniechania takiego działania, usunięcia jego skutków, przeprosin czy zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny, a nawet zadośćuczynienia pieniężnego. Lekkomyślne działanie nie mieści się bowiem w granicach prawa i nie zasługuje na zwolnienie z odpowiedzialności za zawinione naruszanie dóbr osobistych.

Adwokat Szymon Dubel.

kom. 795 11 75 74

Kancelaria Adwokacka w Katowicach 
ul. Wojewódzka 15/3
40-026 Katowice

Kancelaria Adwokacka w Jastrzębiu-Zdroju
ul. Karola Miarki 17
44-330 Jastrzębie-Zdrój

Kancelaria Adwokacka w Olkuszu 
Plac Konstytucji 3 Maja 3/10
32-300 Olkusz