Wysokość alimentów na dziecko a popularne „500 plus”
Ustawa z dnia 11
lutego 2016 r. o pomocy państwa w
wychowywaniu dzieci (Dz.U.2016.195 z dnia 2016.02.17) wprowadziła m.in.
świadczenie wychowawcze w wysokości 500 zł miesięcznie na dziecko w rodzinie.
Czy pobieranie powyższego świadczenia ma jakiekolwiek przełożenie na sytuację stron
w sprawie o świadczenie alimentacyjne?
Obowiązek alimentacyjny to obowiązek
dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Każde
z rodziców obowiązane jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które
nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku
dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zazwyczaj
jednak dziecko nie ma majątku który przynosiłby dochody, a zatem to na
rodzicach spoczywa obowiązek zapewnienia dziecku godnego bytu aż do czasu gdy
będzie ono miało możliwość samodzielnie zaspokajać swe potrzeby finansowe.
Wykonanie obowiązku alimentacyjnego
względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie nie
musi polegać tylko i wyłącznie na łożeniu sum pieniężnych, obowiązek
alimentacyjny może być bowiem realizowany w całości lub w części również przez
osobiste starania o utrzymanie lub o wychowanie małoletniego. Z takim modelem
mamy do czynienia zazwyczaj w przypadku matek samotnie wychowujących dziecko, a
to z uwagi na fakt, że znaczną część czasu poświęcają na ten cel i nie są one w
stanie podjąć pracy bądź pracy na pełny etat.
W każdej sprawie alimentacyjnej po
wniesieniu pozwu przez przedstawiciela ustawowego dziecka przeciwko drugiemu z
rodziców, które nie łoży środków finansowych bądź też osobiście nie uczestniczy
w wychowaniu dziecka, sąd rozpoznający sprawę, w oparciu o dowody przedstawione
przez każdą ze stron, bada i ustala zakres świadczeń alimentacyjnych.
Zakres ten zależy od
usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości
zobowiązanego. Warto w tym miejscu podkreślić, że chodzi o możliwości
zarobkowe, a nie o osiągane dochody. Powyższe zapobiega celowemu – na potrzeby
sprawy – zaniżaniu aktualnych dochodów przez stronę zobowiązaną.
Mając na uwadze, że zakres
obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka, zauważyć
należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 o
pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U.2016.195 z dnia 2016.02.17), celem
świadczenia wychowawczego (tzw. 500 plus)
jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z
opieką nad nim i właśnie zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.
Daje się zatem wprost dostrzec, ze
cel świadczenia wychowawczego pokrywa się z zakresem obowiązku alimentacyjnego,
gdyż również dotyczy ono zapewnienia wydatków związanych z wychowaniem i
zaspokojeniem potrzeb życiowych dziecka. Powyższe może jawić się niezwykle
korzystne dla osób uchylających się od płacenia alimentów, gdyż w tym zakresie to
Skarb Państwa „wyręcza” dłużnika.
Ostatecznie w orzecznictwie sądów
dają się zaobserwować dwa zupełnie odmienne poglądy. Zgodnie z pierwszym,
świadczenie wychowawcze winno być uwzględniane przez sądy rodzinne przy
ustalaniu wysokości alimentów, gdyż póki co brak jest przepisu stanowiącego
wprost, że świadczenie to nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego. Drugi
pogląd zakłada odwrotnie, a to że sądy rodzinne, określając zakres zasądzanych
alimentów, powinny czynić to w oderwaniu od świadczenia
500 plus.
Dopiero ostatnio, a to 22 kwietnia 2016
r. do Sejmu wpłynął projekt w którym Prezydent zaproponował rozwiązanie,
zgodnie z którym świadczenie wychowawcze oraz będący jego odpowiednikiem
dodatek w wysokości świadczenia wychowawczego nie będą wpływały na zakres
obowiązku alimentacyjnego. Wprowadzenie w życie powyższych zmian pozwoli już
ostatecznie uniknąć ewentualnych rozbieżności w orzecznictwie sądów rodzinnych.
Adwokat Szymon Dubel.
kom. 795 11 75 74
Kancelaria Adwokacka w Katowicach
ul. Wojewódzka 15/3
40-026 Katowice
Kancelaria Adwokacka w Olkuszu
Plac Konstytucji 3 Maja 3/10
32-300 Olkusz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz